Stetind er eit fantastisk fjell. 2 milliardar år gamal granitt som peikar rett opp. Det er utruleg å tenke på at ein legg sine auger på ein formasjon som tidligare kan ha blitt betrakta av både urbefolkning, mammutar, og kanskje dinosaurar (citation needed). Eg kom dit tirsdag kveld frå Kjøpsvik og slo opp teltet ved rasteplassen. Det blei ertesuppe og San Miguel til middag (; Eg rakk også å fiske litt makrell.

Mitt mål var å klatre opp på Halls Fortopp (1300-og-noko moh). Det er haugen de ser til venstre for Stetinden. Vanligvis når eg går fjelltur så er det for å fiske. Og som oftast byrjar turen litt høgare enn 0moh. So eg visste at dette ville bli uvant på fleire vis.

Råsa oppover var mildt sagt god. Den er ikkje merka med raude T’ar, men derimot små varder — endelig ein fornuftig bruk av desse små byggverka :)

Turen byrjar lett, men blir gradvis brattare og meir ulendt. Flaks for meg så blåste det frisk bris med litt ekstra guff i kasta, so turen oppover blei superspanande.

Vatnet ligg på litt over 700moh, og hadde vore ein fin rasteplass om det ikkje hadde blåst vatn alle veiar.

Etter 2 timar og 45min (inkl. fotografering og fjas) kom eg til toppen. Utsikta var mektig!

Ein kunne tydelig sjå heile Lofotveggen, og ein stor isbre i motsatt retning som kanskje er Svartisen?

Uansett fekk den beinharde vinden og lett regn meg til å vende nasa nedattover ganske kjapt. Det var temmelig kjølig der oppe i shorts :)

Vel nedatt klarna det opp og Stetind synte seg frå si beste side igjen.

Ei fantastisk oppleving, og ein mykje greiare tur enn eg hadde trudd. Vel nedatt pakka eg saman teltet.

No gjekk ferden vidare til Skjomenfjellet.